سرکه کامبوجا سنتی و نوشیدنی الکلی سنتی یک کشور یا منطقه اغلب منبع مشترکی دارند. این را می توان در غلبه سرکه شراب در کشورهایی مانند فرانسه و ایتالیا، سرکه مالت در انگلستان و سرکه برنج در ژاپن مشاهده کرد.
به احتمال زیاد کشف سرکه یک نتیجه تصادفی از عدم تولید یک نوشیدنی الکلی قابل قبول بوده است و به ریشه های اصلی پردازش مواد غذایی باز می گردد.
سابقه طولانی تولید سرکه گواهی بر استحکام مراحل تخمیر است. تنها با اقدامات کنترلی متوسط و بدون استفاده از تخصص میکروبیولوژیکی پیچیده، فرآیند به طور قابل اعتماد و قابل تکرار کار خواهد کرد.
ارگانیسم های ضروری عموماً بخشی از میکرو فلور طبیعی مواد خام مورد استفاده هستند و شرایط تخمیر برای رشد آنها انتخابی است و از رشد بیشتر موجودات رقیب بازدارنده است.
سرکه به طور کلی دارای همان قیمت یا اعتباری نیست که مشروبات الکلی از آن برخوردارند، اما برای قرن ها سهم مهمی در کیفیت، ایمنی و در دسترس بودن غذاها داشته است نقشی که علیرغم ظهور روش های جایگزین غذا هیچ نشانه ای از کاهش نشان نمی دهد.
سرکه های گل راه آسانی برای حفظ طعم و عطر پر جنب و جوش گل های خوراکی هستند. روی گلبرگ ها سرکه می ریزند تا کاملاً در مایع غوطه ور شوند.
سرکه شراب سفید برای به دست آوردن سرکه های گل توصیه می شود زیرا نه تنها می تواند طعم گل ها را بگیرد بلکه رنگ آن را نیز می گیرد.
سرکه شراب قرمز یا سرکه سیب نیز موثر است. این مخلوط به مدت 2 تا 3 هفته در یک مکان خنک تاریک نگهداری می شود و با تکان دادن بطری حداقل یک بار در هفته آن را مخلوط می کنند.
سپس گل ها را صاف می کنند و از سرکه در پانسمان استفاده می کنند. برای تسریع روند به دست آوردن سرکه های گل، سرکه را می توان قبل از ریختن روی گل ها کمی گرم کرد. شکوفه های سیب، پیازچه، مریم گلی آناناس، گل رز و گل رز به خوبی در سرکه کار می کنند.
