رب گوجه فرنگی پوره غلیظی از گوجه فرنگی است که از جوشاندن آنها به دست می آید. سهم مواد جامد در محصول 20-40 درصد است.
جالب اینجاست که گوجه فرنگی یکی از بستگان بیولوژیکی سیب زمینی است و از خانواده شب بو است. پرو زادگاه گوجه فرنگی در نظر گرفته می شود جایی که این گیاه مدت ها قبل از ظهور اروپایی ها در آنجا کشت می شد.
رب گوجه حریر برای به دست آوردن محصولات مبتنی بر گوجه فرنگی استفاده می شود: سس کچاپ، آب میوه، سس و به طور گسترده در پخت و پز استفاده می شود.
طبق GOST فقط نمک، آب و گوجه فرنگی را می توان در ترکیب آن گنجاند، بدون افزودن مواد نگهدارنده، رنگ و تقویت کننده های طعم.
این محصول در قوطی های شیشه ای و حلبی بسته بندی می شود. هرچه رنگ رب گوجه فرنگی تیره تر و غلظت آن نازک تر باشد عیار آن کمتر است.
خواص مفید اصلی ترین مزایای رب گوجه فرنگی بهبود طعم و ظاهر ظروف با ترشی دادن و رنگ قرمز آنها است. در نتیجه، غذا اشتها آورتر می شود عطر دلپذیری منتشر می کند که به تولید شیره های گوارشی کمک می کند که جذب آن را بهبود می بخشد.
رب گوجه فرنگی حاوی همان ویتامین هایی است که گوجه فرنگی. بیشتر از همه، اسید اسکوربیک در آن متمرکز است (45 میلی لیتر در 100 گرم، که 50٪ نیاز روزانه بدن به ویتامین را پوشش می دهد).
این یک آنتی اکسیدان قوی است که سیستم ایمنی را تحریک می کند. به مقابله با میکروارگانیسم های خارجی و بیماری زا که از محیط به بافت ها و اندام ها نفوذ می کنند با غذا کمک می کند.
اسید اسکوربیک موجود در رب گوجه از طیف گسترده ای از بیماری ها، از آنفولانزا، سارس، سرماخوردگی و منتهی به انکولوژی جلوگیری می کند.