میلگرد به عنوان میلگرد بستر گالوانیزه تقویت کننده، فولاد تقویت کننده نیز شناخته می شود و فولاد تقویت کننده ماده ای است که در بتن برای افزایش مقاومت خمشی عنصر بتنی استفاده می شود.
در تاریخ، قبل از اختراع فولاد تقویت‌کننده، تکنیک‌های مختلفی برای تحمل تنش‌های کششی ناشی از اعمال بار استفاده می‌شد و یا فرم سازه به گونه‌ای اصلاح شد که تنش‌های کششی ایجاد نکند.
بهترین مثال قوس است. به عنوان یک عنصر فشاری که بارها را به عنوان بارهای فشاری یا فشار محوری حمل می کند استفاده می شود. استفاده از میلگرد در ساخت و ساز تا قرن 15 برای سازه های بنایی گسترش یافته است.
در ابتدا بیشتر در سازه های بنایی برای افزایش ظرفیت خود استفاده می کردند. نقطه تغییر در استفاده از میلگرد در ساخت و ساز قرن نوزدهم با افزایش مقاومت آن با تعبیه آن در بتن است.
افزایش استحکام فولاد تقویت‌کننده بیشتر رایج می‌شود زیرا توانست عناصر بتن مسلح قوی ایجاد کند. بتن در فشار قوی و در کشش ضعیف است. به طور کلی، مقاومت کششی بتن حدود 10 درصد از مقاومت فشاری آن است.
هنگامی که بتن تحت عمل خمشی قرار می گیرد، فشار و کشش در مقطع ایجاد می شود. تنش کششی توسط آرماتور و بتن تنش فشاری را تحمل می کند.
علاوه بر این، زمانی که بتن نمی تواند تنش محوری را تحمل کند، فولاد تقویت کننده را برای تحمل تنش تعادل اضافه می کنیم.
عمدتاً سه نوع فولاد تقویت کننده وجود دارد که ما در ساخت و ساز استفاده می کنیم همانطور که قبلاً بحث شد. ما این فولادها را بر اساس قدرت آنها مشخص می کنیم.
